Η αγάπη της μάνας είναι εμπιστοσύνη είναι τροφή της ψυχής!

Εμπιστοσύνη… Ουσιαστικό γένους θηλυκού, “το να πιστεύεις ότι κάποιος έχει ορισμένες ικανότητες, ιδιότητες ή αρετές και να μπορείς να στηριχτείς πάνω του”… όπως λέει το λεξικό… κι όμως… πόσο πολύ άκυρη μου ακούγεται αυτή η ερμηνεία… πόσο πολύ απέχει από την πραγματικότητα, από την αλήθεια!

Δηλαδή αυτός που νιώθει, που έχει “εμπιστοσύνη”… είναι αυτός που έχει τις αρετές εκείνες που μπορείς να στηριχτείς πάνω του? …μα αν υπάρχει κάποιος που μπορείς να εμπιστευτείς… αν μπορείς να εμπιστευτείς… τότε έχεις εσύ ο ίδιος εμπιστοσύνη, άρα γιατί να χρειάζεται να εμπιστευτείς να στηριχτείς πάνω σε κάποιον άλλον… τι σου λείπει… ποια είναι η έλλειψη σου… το έλλειμμα σου … το κενό σου! …και πάλι μιλάμε για τον “έμπιστο” για αυτόν που του έχουμε “εμπιστοσύνη”…? Μάλλον…αλλά … ίσως όχι για την ποιότητα της εμπιστοσύνης… και που την βρίσκεις? Την έχεις…? Την αποκτάς…?

Στο σημείο αυτό και πριν προχωρήσετε στην ανάγνωση, δηλώνω πολύ έντιμα και από καρδιάς ότι είμαι ένα παιδί που αν και έχω μεγαλώσει σε μια “εναλλακτική οικογένεια”, λόγω του ότι είμαι παιδί χωρισμένων γονιών, πράγμα όχι και τόσο συνηθισμένο στην εποχή μου, είμαι 42 σχεδόν, με μια μάνα πολύ νέα δυναμική, αλλά και ευαίσθητη πολύ… καλλιτέχνιδα και Persona από τις λίγες, κάτι ανάμεσα σε μεγάλη αδερφή και μπαμπά… και γιαγιά την “σουλτάνα την Φωφώ”…εεε δεν το λες και τη μέση οικογένεια… παρόλα αυτά…. ήμουν και παραμένω μεγάλο μαμμόθρεφτο!!! Για να τα λέμε και να τα ξεκαθαρίζουμε και αυτά!

Κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, παρακαλέσαμε την μαμά μου, που μέχρι τότε ζούσαμε πολύ κοντά μεν αλλά σε διαφορετικά σπίτια, κατόπιν προτροπής του Δημήτρη, να έρθει να μείνει μαζί μας, για να έχω την επιπλέον υποστήριξη, φροντίδα, παρέα της μαμάς μου! Πόσο σοφά έπραξε όπως φαίνεται κατόπιν εορτής πλέον ο Δημήτρης τότε! Παρ όλες τις αντιρρήσεις που είχε η Βέτα τότε, καταφέραμε να την πείσουμε με μοναδικό επιχείρημα… το “μαμά… έλα… σε θέλω για ασφάλεια… για να νιώθω εμπιστοσύνη” !
Πόσο σοφά το έθεσε η ψυχή μου τότε, γιατί κατά τα άλλα είχα μια υπέροχη εγκυμοσύνη, έναν υπέροχα υποστηρικτικό σύντροφο, πολλούς φίλους γύρω γύρω… όμως ο Δημήτρης, λες και διάβασε τι ήθελα… ή ίσως να το ήθελε και για τον ίδιον μιας και έχουμε “χάσει” και την μαμά του Δημήτρη πολύ πολύ νέα! …ήταν σίγουρα μια φωτισμένη στιγμή!

Η Αλήθεια είναι πως μέσα από αυτό ανακάλυψα κάτι απερίγραπτο για τον εαυτό μου, κάτι που αν κάποιος μου το έλεγε… ή αν απλά το διάβαζα κάπου, δεν θα το πίστευα με τίποτα!!! Τί…? Πως παρότι ζούσαμε ήδη σ’ ένα σχετικά κατά πολύ ασφαλή χώρο και κοιμόμουν με έναν παλίκαρο δυο μέτρα, μια έλλειψη εμπιστοσύνης την είχα κάποια βράδια… όχι όλα… αλλά κάποια συγκεκριμένα… πόσο παράλογο… αν σκεφτείς ότι όλη μου την ζωή την είχα ζήσει μόνο με την γιαγιά μου και την μαμά μου… γυναίκες μόνες δηλαδή πάντα… αλλά δεν το ένιωθα αυτό…
Έβρισκα πολύ ωραίες δικαιολογίες μέσα μου γι΄αυτό… ότι δηλαδή άκουγα διάφορα στις ειδήσεις… ότι κάτι είχε γίνει στην γειτονιά… μπλα μπλα μπλα… όταν όμως η μαμά μου ήρθε στο σπίτι… όλοι αυτοί οι “φόβοι” …οι “ανασφάλειες” περί εμπιστοσύνης κλπ… εξαφανίστηκαν!

Πολλές φορές της έκανα πλάκα… ότι ήταν το “μαντρόσκυλο” μας!!! Κι όμως… η αγάπη της μάνας, η εμπιστοσύνη που μας εκπέμπει η επαφή, η αγκαλιά της μάνας, είναι τροφή, όπως η αγάπη, ίσως όμως η ασφάλεια και η εμπιστοσύνη που σου δίνει όταν ξέρεις ότι θα έκανε τα πάντα για σένα.. και όταν είναι εκεί… είναι τεράστια… αυτό έπρεπε να πάρω από την μανούλα μου, τότε… γιατί σαν παιδί, επειδή δούλευε βράδυ… δεν ήταν εκεί… ή έστω ερχόταν πολύ αργά όταν εγώ κοιμόμουν… και τότε διαμαρτυρόμουν στην γιαγιά μου για ανησυχίες… μου είχε λείψει ως παιδί, μου είχε λείψει η μανούλα μου! Σίγουρα και ο μπαμπάς μου, αλλά δεν υπήρχε αυτό στην πραγματικότητα μου. Και τότε την χρειαζόμουν για να αναπληρώσω την έλλειψη της… και για να ετοιμαστώ να γίνω και εγώ μανούλα δυνατή για να εμπνεύσω το παιδί μου, για να το θρέψω με αγάπη και εμπιστοσύνη!

Μαμά ευτυχώς ήσουν πάντα με ένα ναι… και τελικά περισσότερο παρούσα, από όσο απούσα κατηγορούσες τον εαυτό σου ότι ήσουν για μένα όταν ήμουν παιδί! Όπου και να είσαι σε αγαπώ! Και τώρα που λείπεις… που δεν είσαι εδώ… σαν φυσική παρουσία τουλάχιστον… είμαι πια έτοιμη να εμπιστευτώ τον εαυτό μου και τον Δημήτρη! Και ναι ξέρω πως πάντα ηχεί στα αυτιά μου η εμπιστοσύνη που με έμαθες να έχω, ότι όλα θα πάνε καλά, ότι όλα θα γίνουν έτσι όπως πρέπει…

Εμπιστεύομαι μαμά! Εμπιστεύομαι πως μπορώ να υλοποιήσω με την ενέργεια που έχω ότι είναι πραγματικά αυτό που υπηρετεί τα θέλω της ψυχής μου! Και ναι αυτό προσπαθώ να εμπνεύσω, να δώσω στο παιδί μου και σε όσα παιδιά συναντάω! Είναι σπουδαίο όταν δεν μπορείς να εμπιστευτείς τον εαυτό σου, να έχεις κάποιον που εμπιστεύεται εσένα!!! Φτερουγίζει.. αφυπνίζεται η ενέργεια στο “ηλιακό” σου! Στο ενεργειακό κέντρο που κατοικεί η δύναμη!

Γι αυτό μανούλες δώστε την αγάπη σας, την αγκαλιά σας, την ζέστη σας στα παιδάκια σας!!! Είναι ότι πιο πολύτιμο έχετε να δώσετε… από όταν είναι στην ¨κοιλιά” σας… μετά στην αγκαλιά σας… μέχρι το τέλος του κόσμου! Η μεγαλύτερη πείνα των ανθρώπων στη δύση είναι αυτή! Ταΐστε τα παιδιά σας με αγάπη και με το “είναι” σας και αυτό θα γίνει εμπιστοσύνη, στον εαυτό τους στην ζωή, σε ότι υπάρχει!!!

Τέλος φίλες και φίλοι μου, όλοι κάποιες στιγμές μπορεί να νιώθουμε να κλονίζεται η εμπιστοσύνη μας, να νιώθουμε ανεπαρκείς… λίγοι… μικροί… τότε είναι που “πρέπει” να ανακαλέσετε την γλύκα από την αγκαλιά της μάνας σας, ή και του πατέρα σας… και θυμηθείτε πόσα έχετε καταφέρει μέχρι αυτή τη στιγμή! Είμαι σίγουρη!

Από καρδιάς και με αγάπη μόνο
Αζίμα