Γιατί τόσες γυναίκες είναι “μόνες” χωρίς σχέση? από την Αζίμα

Αυτό είναι ένα άρθρο… ένα μοίρασμα… μια απόπειρα να  προσεγγίσουμε, μέσα από αυτή την κάπως ιδιότυπη κουβέντα που κάνουμε, τόσο εδώ μέσα από το blog μας, οι FAX Girls, δηλαδή, η Φαίη, η Αζίμα και η Χρύσα… όσο και προσωπικά μέσα από την εργασία μου, με την ομάδα του Azima Cultural Art Space που την αποτελούν στην πλειοψηφία τους, γυναίκες, όλων των ηλικιών, ελεύθερες, δεσμευμένες, παντρεμένες, χωρισμένες, χήρες… μαμάδες ή όχι… ακόμα και γιαγιάδες φυσικά!

Η στενή επαφή μου με τις γυναίκες, που καλλιεργήθηκε από την παιδική μου ηλικία, είτε μέσα από την επικοινωνιακή δυναμική που μου χάρισε η προσωπικότητα που μοιραία ανέπτυξα, από τα γυναικεία πρότυπα μέσα στα οποία μεγάλωσα, γιαγιάδες, γιαγιοθείες, μαμά, θείες, ξαδέρφες… είτε μέσα από τις επαγγελματικές μου επιλογές, είτε μέσα από την στενή μου επαφή, με τους ανθρώπους ως δασκάλα reiki… έφερε πολλές φορές στο επίκεντρο μοιράσματος μας αυτό το κοινωνικό ζήτημα που αφορά, τις πολλές γυναίκες χωρίς σχέση!

Θα μου πεις για να υπάρχουν πολλές γυναίκες χωρίς σχέση, θα υπάρχουν και πολλοί άντρες αντίστοιχα! Τότε γιατί ασχολείσαι με τις γυναίκες μεμονωμένα και όχι με τους ανθρώπους γενικά!? Σωστά θα μπορούσε να είναι και έτσι, αλλά έχω την αίσθηση, πως ως γυναίκα… μέσα και από την δική μου φύση… νιώθω τις γυναίκες, λίγο παραπάνω… ή ίσως γιατί οι γυναίκες εγκλωβιζόμαστε πιθανά και από μόνες μας, σε πιο στενά “κοινωνικά πλέσια” και “στερεότυπα”… “κοινωνικές μπούρδες”… που όμως έχουν και κάποιες  πραγματικότητες μέσα… !

Ως παιδί χωρισμένων γονιών, νομίζω… πως νόμιζα τουλάχιστον, ή πως είχα πάντα μια έλλειψη εμπιστοσύνης να το πω… μια καχυποψία να το πω… στο κομμάτι των σχέσεων… προτιμούσα να επενδύω στην συναισθηματική κάλυψη και στην γλύκα ταυτόχρονα που παρέχει η στενή φιλία με ένα αγόρι, παρά να εκτεθώ στον κίνδυνο, της εμπλοκής της σχέσης!

Και το ομολογούσα στον εαυτό μου, από τα σχολικά χρόνια ακόμα… όμως παρότι πάντα δημοφιλής και αγαπητή, εξαιρετικά κοινωνική και μέσα σε όλα πάντα, (θα σας το επιβεβαιώσουν και οι φίλοι μου από τότε)…διακρίνω πως μια ανασφάλεια, μια έλλειψη αυτοπεποίθησης την είχα! Στο γυμνάσιο ίσως λόγο παραπανίσιων κιλών, οκ… μετά όμως στα μισά του λυκείου που έχασα τα παραπανίσια κιλά, αλλά μετέπειτα και στην δραματική σχολή, μέσω του θεάτρου, η αυτοπεποίθηση μου βρήκε τον χώρο της…. και εγώ την θέση μου!

Για να μην σας τα πολυλογώ, πιστεύω, εκ των υστέρων βέβαια, πως ερωτεύτηκα, θαύμασα και με διεκδίκησαν αγόρια, άντρες κλπ… παρόλα αυτά όταν επέλεξα αληθινά να εμπλακώ ολοκληρωτικά, επέλεξα ότι πιο “άρρωστο” υπήρχε ως επιλογή! Ή αν όχι “άρρωστο που το συντηρείς με χάπια”… ότι πιο πολύπλοκο! Ότι πιο δύσκολο… αααα ξέχασα να σας πω πως ο πρώτος μου έρωτας στα χρόνια του λυκείου ήταν ένας κούκλος μεν αλλά ανομολόγητα σε μένα, γκέι αγόρι δε… ίσως γιατί υπήρχε μεγάλη αποδοχή και αγάπη και… και… λόγω της αποδοχής που είχε για την θηλυκή του πλευρά! Με υποστήριξε, με ενέπνευσε, με ομόρφυνε με την εμπιστοσύνη και την αποδοχή μου που έδωσε, ως ένα αγόρι που λειτούργησε λίγο ως μπαμπάς, ως αδερφός, ως προστάτης, ως παιχνιδιάρης έρωτας! Ήξερα μέσα μου ότι ήταν γκέι φυσικά, αλλά επειδή δεν το ομολογούσε… με φρόντιζε με πρόσεχε… με ενθάρρυνε… επειδή γελάγαμε πολύ, κάναμε τρέλες… ήμασταν κολλητοί… ήμασταν κάτι σαν σχέση, στα 16… χωρίς σεξ φυσικά!!!

Μέχρι που ήρθε ο πρώτος αληθινός έρωτας! Πάντα όμως μέσα σε μια πολυπλοκότητα που επέβαλε το ότι δεν είχα κανένα πρότυπο να με εμπνεύσει ούτε από μαμά, ούτε από γιαγιά… ούτε από τις θείες! Χαχαχαχαχαχα όλες μα όλες χωρισμένες και αντάρτισσες… “μόνες”… ανεξάρτητες… όλες χωρισμένες… γυναίκες… οι γιαγιάδες μου Φωφώ και Φλώρα, η μαμά μου… οι ξαδέρφες της Τότα και Ζμαρούλα!

Εν ολίγοις… καταλήγω και ίσως αυτό να βοηθά τις φίλες μου γυναίκες που είναι μόνες… μόνες χωρίς σύντροφο, χωρίς αγόρι εννοώ γιατί μόνες δεν είναι ποτέ όσο έχουμε η μία την άλλη!

Καταλήγω… πως όσο εγώ η ίδια δεν γνώριζα τον εαυτό μου, την θέση μου, ποια είμαι και τι έχω να προσφέρω σε έναν άντρα, δεν ήμουν σε σχέση, ούτε με εμένα, ούτε με κανέναν! Και μάλιστα πίστευα πως θα είμαι η τελευταία που θα βρει το σύντροφο της! Το κομμάτι της οικογένειας δε… ενώ ήθελα πάααααρα πολύ παιδί το είχα ξεγράψει όταν πέρασα τα 24 θεωρώντας πως είμαι πλέον μεγάλη! Έλεος… (εεεμ πως με μάνα την Βέτα να γεννάει από τα 14 τι θα πίστευα για μένα στα 24)!

Όλα άλλαξαν… εκεί στα 24 μαγικά! Μαγικά και μαγευτικά!!! Και ενώ διένυα τον μεγαλύτερο άρρωστο έρωτα της ζωής μου… ανακάλυψα εμένα! Το πόσο όμορφο κορίτσι ήμουν, το πόσα είχα να προσφέρω σε μένα και στους άλλους, το πόσα πράγματα ήθελα και είχα να κάνω και να ανακαλύψω ακόμα για μένα, με αγάπησα… ανακάλυψα μέσα από το ρέικι, από την αυτογνωσία που μου πρόσφερε, μέσα από το primal… πως… υπήρχαν πολλές τρύπες στην παιδική μου ηλικία… που έπρεπε να κλείσω… πολλές πληγές που έπρεπε να τις αφήσω να θεραπευτούν…

Όλα άλλαξαν πραγματικά… και η σχέση… ο έρωτας… η συντροφικότητα ήρθαν σαν δώρα σε εμένα, τη στιγμή που κατέληξα… πως η “σχέση” δεν είναι για μένα ανάγκη προς επιβίωση… ούτε προσδιορίζομαι μέσα από αυτήν, ούτε είναι ¨καταξίωση” ! Όταν αποφάσισα πως έχω άπειρα πράγματα που επιθυμώ να κάνω, έχω φίλους, έχω αγάπη… με αγαπάω και το ζητούμενο είναι πως δεν επιθυμώ κανενός είδους έκπτωση! Δεν θέλω το άλλο μου μισό γιατί δεν είμαι μισή… και γιατί ποτέ δυο μισά δεν θα κάνουν ένα! Θέλω έναν άντρα που αν ήμουν αρσενικό θα ήμουν αυτός! Απλά και ξεκάθαρα! Γνωρίζοντας όμως ποια είμαι! …και ναι… ήρθε αυτός!

Κάνε λοιπόν και εσύ την δική σου αρχή ως γυναίκα!
Βρες μέσα σου στο κοριτσάκι που ήσουν μικρή, αυτό που κάπου κρύβεται… και είναι όμορφο… και πιθανά μόνο του… ίσως να σε ψάχνει και αυτή η μικρή νεραϊδούλα! Πρέπει να την βρεις… αυτή τη μικρούλα… γιατί αυτή θα μεταμορφωθεί σε μια υπέροχη γυναίκα!

Σταμάτα να ξύνεις τις πληγές σου… βρες, νιώσε, συνδέσου… με τους γονείς σου όσο αυτοί είναι εδώ ακόμα μαζί μας, πριν χρειαστεί να τους συγχωρέσεις απλά γιατί έφυγαν… νιώσε τους, αποδέξου τους, αγαπηθείτε αμοιβαία και βαθιά… μόνο έτσι κλείνουν οι τρύπες!

Ρίζωσε… ή μάλλον άσε την ρίζα σου να σε θρέψει!

Μόνο έτσι θα βγει από την κρυψώνα της το κοριτσάκι που ήσουν και φωλιάζει στην καρδιά σου, αυτό που με την φροντίδα και την υποστήριξη σου, θα γίνει… θα μεταμορφωθεί στην σοφή γυναίκα που είσαι! Στην ευτυχισμένη γυναίκα που ήρθες να είσαι!!!

Ποτέ δεν είναι αργά αν ξεκινήσεις τώρα!
Μην αναβάλεις άλλο! Υπάρχουν υπέροχες ποιότητες μέσα σου, διαβάζεις αυτό το κείμενο γιατί είμαι σίγουρη, πως επιθυμείς  να τις ζήσεις!!!

Μπορούμε να κάνουμε υπέροχες συνεδρίες μαζί! Είσαι έτοιμη!?
Αζίμα

Επικοινωνία για ατομικές συνεδρίες ή επερχόμενα workshop  για το “εσωτερικό παιδί”
στα τηλέφωνα του Azima Cultural Art Space ή και στο info@azima.gr
tel: 6945780968 & 2130264144

Azima