“Άντρας” από την Φαίη Ρέμπελου

Και μιας και γράψαμε στο προηγούμενο άρθρο μας για τις γυναίκες, είναι ώρα τώρα ν’ ασχοληθούμε και με το “έτερον ήμισυ”: Τον άντρα.

Οι άντρες καταρχήν φαίνονται εγωιστές, κομπορρήμονες και με την υπεροψία της υπεροχής του φύλου τους (ας μην ξεχνάμε πως ζούμε σ’ ένα ανδροκρατούμενο καθεστώς). Ωστόσο, ας πάμε για λίγο πίσω, αφού ενδιαφέρον πιστεύω πως θα ‘χει να δούμε από που, πως και γιατί ξεκινάει αυτό.

Στις παραδοσιακές κοινωνίες (όπως υπήρξε σχεδόν και η ελληνική πριν τη Μεταπολίτευση) υπήρχε μια σαφής διάκριση των ρόλων των δυο φύλων. Η γυναίκα ήταν επιφορτισμένη με το νοικοκυριό, την τεκνοποίηση και κατόπιν την φροντίδα του συζύγου της και των παιδιών, ενώ ο άντρας με την δουλειά και την οικονομική εξασφάλιση και προστασία της οικογένειάς του.

Όπως προανέφερα όμως, από τη μεταπολίτευση και μετά, η σεξουαλική απελευθέρωση και επαγγελματική χειραφέτηση των γυναικών φαίνεται να μπλόκαρε τους (από την φύση τους πιο συντηρητικούς και λιγότερο δεκτικούς στις αλλαγές) άντρες, ως προς την σχέση τους με το άλλο φύλο.

Οι γυναίκες δεν ήταν πια όπως τις ήξεραν. Άρχισαν να ξεφεύγουν από τον παραδοσιακό τους ρόλο, αλλά και από τα “καλούπια” που η “κοινωνία των αντρών” τις είχε κατατάξει: Τις καλές, αμέμπτου ηθικής και παρελθόντος συζύγους, και τις γυναίκες “ελευθερίων ηθών”.

Εφόσον σήμερα… είτε το θέλουν όλοι είτε όχι, έχουμε περάσει πια στη νεωτεριστική εποχή, κατά την οποία η γυναίκα απέκτησε προσωπικότητα, βούληση και -κυρίως-δικαίωμα επιλογής και συμμετοχής στην ζωή της, μπορούμε, ανάλογα με την αντίδρασή τους στην γυναικεία χειραφέτηση και πρόοδο, να κατατάξουμε και τους άντρες σε τρεις κατηγορίες: (Γιατί όχι, άλλωστε; Μόνο εκείνοι θα έχουν το δικαίωμα να μας κατατάσσουν;)

Αυτούς που δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν στην αλλαγή της γυναίκας από αντικείμενο (σκεύος ηδονής ή μηχανή αναπαραγωγής) σε υποκείμενο. Αν και οι ίδιοι ξέφυγαν από τους  παραδοσιακούς τους ρόλους (εκείνον κυρίως του “κουβαλητή” και προστατευτικού οικογενειάρχη), δεν μπόρεσαν να δεχτούν για τη γυναίκα κάτι ανάλογο.

Εδώ επεμβαίνει το θέμα της ανατροφής από την οικογένειά τους και του εγωισμού.

Αυτή η κατηγορία ανδρών, κατ’ ουσίαν δεν προσαρμόστηκε ποτέ στην πρόοδο αλλά προσπάθησε ωστόσο να την εκμεταλλευτεί (ελεύθερο σεξ χωρίς υποχρεώσεις, συχνή αλλαγή ερωτικών παρτενέρ, εκμετάλλευση των γυναικείων αναγκών είτε για σεξ είτε γι’ ανθρώπινη επαφή.)

Η δεύτερη κατηγορία (γιατί δυστυχώς φίλες μου, η πρώτη δεν θα πρέπει καν να μας απασχολεί) αφορά όσους ναι μεν ανατράφηκαν πατροπαράδοτα και διατήρησαν ως ένα σημείο τον αντρικό τους εγωισμό, αλλά, όντας πιο ευφυείς και γενικά ερωτεύσιμοι αγγίχτηκαν-έστω για μια στιγμή-από το ρόδο και το αγκάθι του έρωτα.

Και τι έκαναν τότε; Άρχισαν να μπαίνουν στη διαδικασία της κατανόησης και της επικοινωνίας με το -ουσιαστικά άγνωστο μέχρι τότε- άλλο φύλο, τις επιθυμίες και τις ανάγκες του, και να χτίζουν γέφυρες ώστε να υπερβούν, μέσα από το ερωτικό συναίσθημα, το χάσμα των φύλων.

Ο έρωτας έχει πάντα αυτήν την ικανότητα και μεγάλη δύναμη.

Ας πάμε λοιπόν στην τρίτη κατηγορία. Είναι εκείνοι που έλαβαν πιο προοδευτικά ερεθίσματα (από οικογένεια, σπουδές, αναζήτηση και εξερεύνηση, πνευματική καλλιέργεια). Εκείνοι που ακολούθησαν τη ρήση του George Bernard Shaw, ότι η ζωή δεν έχει να κάνει με το να βρεις τον εαυτό σου, αλλά με το να τον επινοήσεις. Εκείνοι λοιπόν που έχτισαν τον εαυτό τους, συμφωνώντας  και με την βασική άποψη των υπαρξιστών φιλοσόφων πως γεννιόμαστε και πεθαίνουμε  χωρίς την βούλησή μας, αλλά μπορούμε-έχοντας πάντα αναλάβει την ευθύνη των πράξεων μας, να ζήσουμε με αυτήν.

Εκείνοι λοιπόν που έφτιαξαν τον εαυτό τους, την προσωπικότητά τους και την ιδεολογία τους και ξέρουν να σέβονται και να αντιμετωπίζουν ως ίσες τους τις γυναίκες.

Και πόσα άλλα θα μπορούσα να γράψω για τους άντρες! Άλλωστε κάπου ανάμεσά τους βρίσκεται κι ο άντρας της ζωής μας, εκείνος που μας πληρεί και μας αλληλοσυμπληρώνει…. Η ιδανική σχέση για μας! Πόσο δύσκολο όμως είναι να βρεθεί και να πετύχει! Χρειάζεται συνειδητοποίηση, βαθύ ψάξιμο (του εαυτού μας πάνω απ’ όλα κι έπειτα των άλλων), ωριμότητα και ετοιμότητα.

Τελειώνοντας θα ήθελα να συμβουλέψω όσες φίλες είμαστε μόνες αυτόν τον καιρό (κι εμένα μαζί) ν’ αφήσουμε κατά μέρος τους ανώριμους και μη προσαρμοστικούς άντρες, και να ψάξουμε για σχέσεις αληθινές, που να βασίζονται στον έρωτα και την αγάπη, ή έστω την ισότητα, την καλή επικοινωνία και τον αλληλοσεβασμό!

Φαίη Ρέμπελου, Συγγραφέας,
Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή “Σχέδιο απόδρασης” και τη συλλογή διηγημάτων “Όλα είναι κύκλος”, έχει συμμετάσχει στις ποιητικές ανθολογίες “Γεια σ’ αγαπώ αντίο” με την ποιητική ομάδα “ο κύκλος των…”, Με το Π της ποίησης” με την ποιητική ομάδα “Νήματα μνήμης” και συλλογή διηγημάτων “Ραγισμένος χρόνος, μύθοι εναλλακτικής ιστορίας”