“Άντρας” από την Χρύσα Βαμβακίδη

Είμαι στην αίθουσα αναμονής του οφθαλμίατρου με πέντε άντρες… εγώ και πέντε άντρες… Ησυχία!
Περίεργα πλάσματα κι οι άντρες…

Λιγομίλητοι οι περισσότεροι… βέβαια μη σου τύχει άντρας να μιλάει πολύ φίλη μου… Δράμα… Μοιρολόι! Θα ξεχάσω εγώ που δεν προλάβαινα  να σταυρώσω κουβέντα; Κι όταν έφτανα στα όρια μου μονολογούσα στον εαυτό μου… “Άντρα έχεις μωρή ή κομμώτρια εσώκλειστη”?

Τους αγαπώ τους άντρες… μα ποιο πολύ αγαπώ τα αγόρια!

Αυτούς που μένουν μέσα τους παιδιά… Εκείνους τους δυνατούς, τους γίγαντες που λιώνουν με το παραμικρό… εκεί κάπου στην αγριάδα κρύβουν ευαισθησία και μια παιδικότητα που σε κερδίζει με το βλέμμα! Οι πλάτες εκείνες οι μεγάλες που θα ακουμπήσεις να ξαποστάσεις έναν καημό ή μια χαρά. Κι η αγκαλά που θα σε κλείσει μέσα της κι ενώ δεν θα αναπνέεις θα ζεις με το οξυγόνο όλης της γης!

Είναι δειλοί μα και γενναίοι!
Φοβητσιάρηδες με τις αρρώστιες… Ψέμα… Μεγάλο ψέμα…

Τη μάνα τους ψάχνουν… ψάχνουν το πρώτο χάδι τους που είναι γιατρικό… Όσα χάδια και να δώσεις, δεν είναι σαν εκείνο! Δικαίωμα στη γκρίνια έχουν κι αυτοί κορίτσια!

Πολυγαμικά όντα πλην ελαχίστων εξαιρέσεων… Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις! Οι πατεράδες μας…! Ψάχνουμε όλες τον μπαμπά μας σε κάθε άντρα και στο τέλος δεν θα μας χωράνε τα ράφια!

Άντρας λέγεται όποιος σέβεται τη δύναμη του και ξέρει να τη χρησιμοποιεί σωστά!

Δε λογάτε άντρας αυτός που επιβάλει την κυριαρχία του σε ανθρώπους πιο αδύναμους από τον ίδιο… Αντράκι ποταπό και δυστυχισμένο είναι! Υπάρχουν κι αυτοί!

Οι καλύτεροι φίλοι μιας γυναίκας είναι οι άντρες! Με όλα τα συναισθήματα που μπορεί να δημιουργήσει μια τέτοια σχέση… Υπάρχει πάντα ο ερωτισμός στα επίπεδα που εμείς επιτρέπουμε γιατί πάντα έναν άνθρωπο που τον επιλέγεις για φίλο σου τον θαυμάζεις κι ο θαυμασμός κρύβει πάντα λίγο ερωτισμό!

Άντρες…. δοτικοί και συναισθηματικά περιβόλια ολάνθιστα, πήραν αγάπη πολλή και γνωρίζουν το μοίρασμα…. Άντρες συναισθηματικά ανάπηροι, με κενά μέσα τους μεγάλα τόσο μεγάλα που αρέσκονται να τα γεμίζουν με περιστασιακές σχέσεις και μιας βραδιάς κρεβάτια!

Ο πατέρας, ο αδερφός, ο σύζυγος, ο γιος, ο γκόμενος, ο εραστής, ο φίλος… Δεν μπορώ να φανταστώ έναν κόσμο δίχως άντρες… Δυστυχώ στη σκέψη και μόνο!

Άνδρες ήρθαν κι έφυγαν… Άνδρες έρχονται και φεύγουν…
Ένας θα μείνει πάντα και για πάντα!
Ο Πατέρας!

Τάδε έφη Χρύσα

Ετοιμάστε μου το ράφι το φαρδύ γιατί έχω κορμί ολοστρόγγυλο γεμάτο πάθος… Το πάθος μου φουντώνει μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι! Άντρες κι αυτοί… Υπάρχουν παντού, αγαπήστε τους!

Χρυσάνθη Βαμβακίδη

Γραμματέας είμαι πια στο νοσοκομείο στην Ογκολογική κλινική αγκαλιές δίνω… για να μαλακώσω πληγές… δεν ανήκω στους τοίχους ενός δημοσίου κτηρίου όμως ανήκω ολοκληρωτικά στις αγκαλιές των χιλιάδων ασθενών με το θλιμμένο βλέμμα και τη γενναία καρδιά!