“Γυναίκα” από την Αζίμα

Girls Write Right by FAX…! FayAzimaXrysa

Τα κορίτσια γράφουν “σωστά” και έχουν πάντα “δίκιο”!
Τρία “κορίτσια”… τρία εντελώς διαφορετικά κορίτσια, γράφουν με αφορμή πάντα το ίδιο θέμα! Τρεις “γυναίκες” με διάθεση χιουμοριστική, καυστική, παιχνιδιάρικη, αγαπησιάρικη… αληθινή! Κορίτσια γιατί όλες οι γυναίκες μέσα τους νιώθουν κοπέλες αλλά παραμένουν πάντα κορίτσια!!! FAX από τα αρχικά των ονομάτων μας… ή ότι άλλη παράφραση σας έρχεται!

Τι να εννοούσε άραγε ο αρχαίος Έλληνας θεατρικός ποιητής Μένανδρος με το γνωμικόν του “Θάλασσα και πυρ, και γυνή τρίτον κακόν” …?

Αυτό δηλαδή που ως φράση σύρθηκε στα βάθη των αιώνων για να φτάσει απαράλλαχτη ως ρήση και σήμερα: “Τρία τα κακά του κόσμου: Πυρ, γυνή και θάλασσα”…? Ένας ποιητής που το έργο του εστιάζει στα πρόσωπα με τις επιθυμίες, τα πάθη, τα ελαττώματα και τις αρετές τους, που οι ιστορίες του έχουν σημείο αναφοράς τον έρωτα των νέων και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν μέχρι να πετύχουν την πολυπόθητη ένωσή τους…? Αναρωτιέμαι!!! Τι ήθελε να πει ο ποιητής!?

Μωρέ μήπως μιλούσε όχι για κακό… αλλά για επικίνδυνο!? Βέβαια πολύ συχνές είναι και οι αναφορές του Νίκου Καζαντζάκη σε αυτή τη φράση… εμπνέεται από τον ποιητή Μένανδρο και γράφει, πως η γυναίκα μοιάζει με την θάλασσα, η οποία μπορεί να μας κάνει να την απολαύσουμε, αν δεν αγριέψει και πνίξει ανθρώπους…!

Το μόνο κοινό που μπορώ να δω προσωπικά στην Φωτιά, στην Θάλασσα και στην Γυναίκα… είναι πως από αυτές ξεκινάει, θρέφεται και ανατρέφεται η ζωή! Η φωτιά ήταν το δώρο της εξέλιξης που έκλεψε από τους Θεούς έπειτα από διπλή προδοσία ο Προμηθέας, από την αγάπη του στην ανθρωπότητα και στον ίδιο τον θνητό άνθρωπο… τι εξέλιξη θα υπήρχε χωρίς την φωτιά!? Η θάλασσα είναι η ίδια η ζωή, οι πρώτοι οργανισμοί δημιουργήθηκαν, γεννήθηκαν εκεί… όπως και ο άνθρωπος μέσα στο αμνιακό υγρό, που δεν είναι άλλο από αλατόνερο… επίσης το δάκρυ μας… που πόσο μας λυτρώνει… είναι εφάμιλλο με αλατόνερο… με θάλασσα… η θάλασσα ακόμα κι αν δεν προερχόμαστε από αυτήν, είναι σίγουρα μέσα… η γυναίκα θρέφει μες στα σπλάχνα της, μέσα στην μήτρα της, στην μήτρα του κόσμου την καινούργια ζωή… μετατρέποντας την μήτρα της, την ύπαρξη της ολόκληρη σε Άγιο Δισκοπότηρο! Η γυναίκα… είναι μια πύλη δεκτικότητας που μετέχει, παράγει και αναπαράγει, θρέφει και αναθρέφει ζωή…! Νιώθω πως είναι σαν ο Μένανδρος να μιλάει για έναν αέναο κύκλο… έναν κύκλο ζωής… που είναι απαραίτητες και αλληλένδετες αυτές οι τρεις ποιότητες που αντιπροσωπεύουν… η Φωτιά, η θάλασσα και η Γυναίκα… όλα με κεφαλαίο! …τώρα το κακό… εκτός κι αν εννοεί το δαιμόνιο … το πνεύμα!

Αλλά και στους πρωτόπλαστους αν ανατρέξουμε και εκεί η γυναίκα παρουσιάζεται ως πανούργα που πείθεται από το φίδι και προσφέρει στον Αδάμ τον απαγορευμένο καρπό από το δέντρο της ζωής, το δέντρο της γνώσης και του καλού και του κακού! Άρα κατά κάποιον τρόπο η Εύα δημιουργήθηκε για να έχει παρέα ο Αδάμ και να μην είναι μόνος του, γιατί την μοναξιά ούτε ο Θεός δεν την θέλει  τελικά… αλλά η Εύα θυσίασε την αθανασία τους… και τους οδήγησε στην πτώση για την γνώση…! Αν συμπεραίνω καλά!?

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι τριών γυναικών… τρεις γενιές γυναίκες… γιαγιά μαμά κόρη…. ή …μαμά κόρη εγγονή… το ίδιο είναι… αργότερο και ένα μικρόσωμο θηλυκό σκυλάκι… γυναίκες με ιστορία! Με έρωτες με πόνους με γέλια με χαρές! Γυναίκες δυναμικές! Γυναίκες που αναγκάστηκαν να γίνουν και άντρες προκειμένου να ανταπεξέλθουν ανά περίσταση… όχι γιατί το ήθελαν… όχι γιατί υποτίμησαν τον αρσενικό… αλλά γιατί προδόθηκαν… όχι από τους άντρες τους… αυτή θα ήταν μια πολύ επιφανειακή προσέγγιση… μια πολύ εύκολη ανάγνωση της ζωής τους… εδώ χρειάζεται αλήθεια… και κότσια για να την πεις… προδόθηκαν από γυναίκες… προδόθηκαν από την ίδια την φύση τους… από τις δικές τους γυναίκες!

Ίσως τελικά αυτό που θέλω να καταθέσω… για εμάς τις γυναίκες… ως γυναικά που έχει μεγαλώσει με γυναίκες, που τις έχω αγαπήσει, τις έχω λατρέψει… τις έχω φροντίσει… τις έχω συμπονέσει… τις έχω νιώσει… τις έχω καταλάβει… μας έχω.. καταλάβει… είναι πως είτε γνωρίζουμε την τεράστια δύναμη μας, είτε όχι, και αυτό το θεωρώ πιο επικίνδυνο… είμαστε ικανές για δυο πράγματα… είτε για να καταστρέψουμε τον κόσμο με το να πηγαίνουμε κόντρα στην φύση μας που εκφράζεται μέσα από τη δεκτικότητα, τη δοτικότητα, το συναίσθημα… την αποδοχή και την αγάπη… αγνοώντας  αυτές τις ποιότητες μας… και κοντράροντας, μέσα από απίστευτο ανταγωνισμό η μία την άλλην… ή μπορούμε πραγματικά να αλλάξουμε τον κόσμο! Είναι δική μας η επιλογή!!!

Δεν θέλω να υποτιμήσω τους άντρες φυσικά, ίσα ίσα που τους αγαπώ το ίδιο και τους υπηρετώ μέσα από τα μοναδικά μου χαρίσματα όντας μέσα στον δικό μου ρόλο και σιωπώντας όταν πρέπει… φροντίζοντας τους σαν μικρά άτακτα παιδιά!

Κορίτσια… μεταξύ μας… τους θεωρώ πιο αθώους από εμάς! Όχι όλους και όχι πάντα!
Κορίτσια… γυναίκες… μάνες… αδερφές… κόρες… φίλες… ερωμένες… όποιον ρόλο και να επιλέγεται να παίζεται την κάθε φορά, να τον υπηρετείτε πιστά και ολοκληρωτικά να τον χαίρεστε και να τον απολαμβάνετε, η ζωή είναι πολύ μικρή για τόσες αγγαρείες!!!

Χρόνια μας πολλά κάθε μέρα και κάθε στιγμή!

Γυναίκες της ζωής μου, θέες μου και Αγίες μου σας αγαπώ και σας ευχαριστώ! Μαμά… γιαγιάδες μου!

Azima