Μίλα μου για την αγάπη

Μίλα μου για την αγάπη… για αυτήν που ξέρεις… για αυτήν που έχασες… για αυτήν που ονειρεύεσαι… για την αγάπη που πήρες από την μάνα σου… για την αγάπη που πήρες από τον πατέρα σου… για την αγάπη από τα αδέρφια σου… από τους φίλους… τους δασκάλους… για την αγάπη που είναι το μοναδικό συστατικό… η πρώτη ύλη που δημιουργήθηκες … που δημιουργηθήκαμε από αυτή… και εγώ… και εσύ… θυμάσαι…? …νιώθεις το φως της αγάπης και τη ζέστη της να φωλιάζει στην καρδιά σου… ? …το νιώθεις!?

Είναι λοιπόν… κάποιες φορές…. που “γνωρίζεις”… που “συναντάς”… και που “αναγνωρίζεις”…κάποιους ανθρώπους μέσα στο πλήθος… και βάζω τις λέξεις σε εισαγωγικά γιατί δεν είναι πάντα δια ζώσας η σχέση που ξεκινά να αναπτύσσεται… είναι σαφέστατα ενεργειακή… και αυτό που είναι τόσο κατανοητό μέσω της καρδιάς για μένα είναι ακατανόητο για κάποιους άλλους… 

Θα στο πω… είναι πράγματι κάποιες φορές… που αυτά που φέρνει η συγχρονικότητα… μέσα από το πως ανταποκρίνεσαι σε ένα κάλεσμα εξωτερικό (…ή εσωτερικό δεν ξέρω… όπως δεν ξέρω και το αν η κότα έκανε το αυγό… ή το αυγό την κότα…) μέσα από ένα κάλεσμα άκουσμα της περιρρέουσας (…που φέρνει και σκουπίδια πολλές φορές…)…μέσα από ένα άρθρο… μια συνέντευξη… μέσα από ένα τραγούδι… ακόμα και μέσα από μια διαφήμιση… ή κάτι που απλά είπε ένας περαστικός… έτσι σε μια στιγμή φστ… ένα “άκουσμα” που έπρεπε να ακούσεις! …μια εικόνα που έπρεπε να δεις!!!

Η στιγμή… η στιγμούλα… η μαγεία της που αν την τσακώσεις μπορεί να σου αλλάξει όλη τη ζωή! …και είμαι φτιαγμένη έτσι που δίνω την αξία που έχουν οι στιγμές και τα σημάδια που στέλνουν… από μια μακρινή παράξενη πατρίδα… που εγώ τοποθετώ ψηλλλλλλλά στον ουρανό! Έχω ξαναπεί πως επειδή δεν έχω ή και πιθανά να έχω αδέρφια που όμως δεν έχω… οι φίλοι είναι το πιο σπουδαίο κεφάλαιο της ζωής μου… όλα μα όλα περνάνε μέσα από εκεί για μένα… και ο έρωτας… και η συντροφικότητα και η οικογένεια χρωματίζονται τις αποχρώσεις της φιλίας… που παίρνει τα χρώματα μας… πότε αυτά που έχουμε… τα δικά μας… και πότε αυτά που μας λείπουν… και τα αποζητά η ύπαρξη μας για να ισορροπήσει… έστω και εικονικά… στιγμές και χρώμα ένα! 

Αισθήματα …συναισθήματα και χρώμα ένα… μία η παλέτα… μία αλλά τεράστια… με άπειρες αποχρώσεις να φτιάξεις… που τις φτιάχνεις μέσα από αυτά τα τρία πρωτεύοντα χρώματα… κόκκινο για την ρίζα και την καταγωγή του σώματος του οχήματος… κίτρινο για την σοφία της ψυχής και τη δύναμη… και μπλε για το μοίρασμα… από αυτά από το κόκκινο και το κίτρινο θα φτιάξεις την πορτοκαλί χαρά, και θα απελευθερώσεις ότι δεν είσαι… από το κίτρινο και το μπλε θα βρεις και θα ανακαλύψεις την πράσινη αγάπη και πως να την επικοινωνείς και να την εκφράζεις… και από το κόκκινο και το μπλε… θα ανακαλύψεις την πνευματικότητα, την προσευχή, τον διαλογισμό…. το θεϊκό διάφανο φως θα ‘ρθει και θα σε ενώσει με το όλον… με όλα και με όλους… και θα φωτίσει κάθε σκοτάδι της ψυχής… 

Έτσι πολύ πρόσφατα… αποκωδικοποίησα τι είναι αυτό το κάτι που με συνδέει ή με απομακρύνει από κάποιους… λες και το σώμα μου κάνει ένα βήμα πίσω από αυτούς… αυτό το κάτι όμως με συνδέει με τους ανθρώπους μέσα από την καρδιά μου χωρίς καμία εξήγηση νοητική… είναι τόσο ξεκάθαρο πλέον στα μάτια μου… και εμποτίζει φωτίζοντας το Είναι μου σαν φλας αστραπιαία! Τόσο δυναμικά και τόσο πλούσια με φως που φτάνει για μένα και περισσεύει για να θρέψει και τη Γη που με φιλοξενεί!  

…θα αναρωτιέσαι τι είναι αυτό το κάτι… πιο είναι το αλάνθαστο μου τσαφ… είναι τόσο απλό…! Η Δυνατότητα που σου δίνουν κάποιοι άνθρωποι, επιτρέποντας σου να δεις μέσα τους το παιδί!

Τελικά για μένα αυτό είναι ότι πιο σπουδαίο… ακόμα και αν το εσωτερικό σου παιδί είναι πληγωμένο, φοβισμένο, θυμωμένο, αδύναμο… το ότι υπάρχει και με αφήνεις να το δω για μένα είναι ένα πελώριο θεσπέσιο θαύμα… ικανό να αλλάξει τα πάντα!

Ας διατηρήσουμε και ας θεραπεύσουμε το εσωτερικό παιδί… μόνο έτσι θα εισέλθουμε σε αυτή τη σπουδαία εποχή της 5ης διάστασης… αυτό είναι το εισιτήριο σου για την “νέα  εποχή”… την εποχή της αγάπης …αν ασχοληθείς με το “εσωτερικό παιδί” κάθε ανθρώπου και το φροντίσεις και το αγκαλιάσεις ο κόσμος θα γίνει υπέροχος… και είμαι σίγουρη πως αυτή την εποχή ήρθα εδώ να ζήσω!

Και είμαι έτοιμη να κάνω τα πάντα για αυτήν!

Αυτό το άρθρο… είναι για έναν “φίλο” μια “φίλη” … για μια “γυναίκα”… που που είναι σαν να είμαι εγώ και ταυτόχρονα όλα όσα αγαπώ… με όσα έχει κάνει… και με αυτά που δεν έκανε… που έχω “συναντήσει” μόνο για στιγμή… μόνο για μια “ματιά”…ή για “δυο λέξεις”… ή μπορεί και να μην έχουμε ακόμα καν συναντηθεί… και του/της το αφιερώνω… και τον/την ευχαριστώ που με άφησε να δω… το παιδάκι στην καρδιά του… το παιδάκι στην καρδιά της!

Ξέρεις εσύ!