Ήλιος, μουσική, χαρά και αισιοδοξία από την Ελισάβετ

Παιδιά, φίλοι, συγγενείς, νονοί μου αγαπημένοι… παίξτε μουσική, τραγουδήστε!!!

Η “Ωδή στη Χαρά” Ode an die Freude μελοποιήθηκε από τον Μπετόβεν και αποτελεί μέρος της “Ενάτης συμφωνίας” και με περηφάνια, αγάπη και εκτίμηση την αφιερώνω σε όλους σας, ιδιαίτερα στους δασκάλους μου! Και θέλω να τους αναφέρω όλους έναν έναν για να τους ευχαριστήσω για όλαααα όσα έμαθα και για όσα μαθαίνω δίπλα τους!

Τις πρώτες μου δασκάλες στα παιχνίδια του “παιδόποτου playground” Τζωρτζίνα Χρυσοχόου, Φαίη, Άννα, Τάκη, Άγη, Αντωνία”
Στις υπέροχες νηπιαγωγούς μου Κυρία Εύη Τσιτιρίδου, Κυρία Σταυρούλα Αναστασοπούλου
Στην πρώτη μου δασκάλα στο δημοτικό Α’ Β’ Γ’ τάξεις στην αγαπημένη μου Κυρία Χριστίνα Ανδριοπούλου
Στη δασκάλα μου στην Δ’ αλλά και στην τωρινή Ε’ δημοτικού, στην αγαπημένη μου Κυρία Κατερίνα Προβατάρη
Στην λατρεμένη μου δασκάλα γυμναστικής και παραδοσιακών χορών σε όλες τις τάξεις του δημοτικού την Κυρία Νάγια Χατζηεμμανουήλ
Στο ρομαντικοrockαααα δάσκαλο της μουσικής μου στο σχολείο, τον Κύριο Παντελή Αλυφαντή
Στις δασκάλες εικαστικών μου Θεανώ, την Κυρία Δέσποινα Γαμβρούδη που ήμασταν πέρυσι μαζί και στην φετινή μας την Κυρία Σταματίνα Βορεάδη!
Στη δασκάλα των αγγλικών μου στο σχολείο Κυρία Ευαγγελία που της αρέσουν οι μουσικές και τα τραγούδια!
Στην μοναδική και πανέμορφη μου δασκάλα αγγλικών Μαρίνα Γεροντοπούλου!
Στη δασκάλα μου στην Yoga με τα υπέροχα μάτια Αθηνά Αλεξοπούλου στο Azima Cultural Art Space!
Στις δασκάλες του χορού Κάλυ και Μέγκυ για όλα όσα έχουμε χορέψει και για αυτά που θα χορέψουμε ξανά στο Azima Cultural Art Space!
Στο δάσκαλο μου μουσικής αντίληψης Δημήτρη Τσιμπάνο για τις μουσικές Παρασκευές μας στο Azima Cultural Art Space
Στον μοναδικά αγαπημένο μου δάσκαλο στο πιάνο Γιώργο Κονή που χάρις σε αυτόν αγάπησα το πιάνο!!! Δάσκαλε να μην είσαι αυστηρός!
Και φυσικά τους μοναδικά λατρεμένους μου, Λιάνα Αζίμα τη μαμά μου και στο Δημήτρη Χαβρέ τον μπαμπά μου δασκάλους μου στο θέατρο, το τραγούδι, τον αυτοσχεδιασμό, την σκηνογραφία, την ζωγραφική, την δημιουργική γραφή… την ζωή!
Τέλος στη γιαγιά μου Βέτα Μπετίνη για όλα τα μοναδικά που πρόλαβε να μου μάθει και τα φυλάω μέσα στην καρδιά μου!

Η “Ωδή στη χαρά” Γράφτηκε το 1785 από τον Γερμανό ποιητή και ιστορικό Φρήντριχ Σίλερ την δημοσίευσε το επόμενο έτος. Περιλαμβάνει 108 στίχους, στη τελική της μορφή! Μα έγινε ευρύτερα γνωστή όταν μελοποιήθηκε από τον Λούντβιχ βαν Μπετόβεν το 1824, ο οποίος την ενέταξε στο τέταρτο και τελευταίο μέρος της Ενάτης συμφωνίας του, ως χορωδιακή συμφωνία, για τέσσερις σόλο φωνές, χορωδία και ορχήστρα σε ρε μείζονα.

Επίσης χρησιμοποιείται για να συμβολίζει, την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση και ακούγεται με σκοπό να εξυμνήσει τις κοινές αξίες των κρατών μελών της ΕΕ … έτσι λένε τουλάχιστον! Οι “Ωδές” πάντως υπήρχαν στην Αρχαία Ελλάδα!

Με τον λογοτεχνικό όρο Ωδή χαρακτηρίζεται ένα ειδικό είδος της λυρικής ποίησης που φέρεται να πρωτοκαλλιεργήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα κυρίως με εγκωμιαστικό χαρακτήρα! Οι ωδές αποτελούσαν στην ουσία τραγούδια που ψάλλονταν από χορευτές εγκωμιάζοντας θεούς, άρχοντες, ήρωες ή πολιτικές καταστάσεις. Χαρακτηριστικές τέτοιες ωδές ήταν εκείνες του Πίνδαρου που εγκωμίαζε τους νικητές των Ολυμπιακών Αγώνων!

Από καρδιάς

Ελισάβετ Χαβρέ

Μαθήτρια της Ε’ δημοτικού