Αναπνοές με Αγάπη! Osho

Η αγάπη είναι πάντοτε καινούργια. Δεν γίνεται ποτέ παλιά, επειδή δεν συσσωρεύει, δεν αποθησαυρίζει.

Δεν ξέρει από παρελθόν είναι πάντα φρέσκια, τόσο φρέσκια όσο κι οι δροσοσταλίδες. Ζει από τη μια στιγμή στην επόμενη, είναι ατομική. Δεν έχει καμιά συνέχεια, δεν είναι παραδοσιακή. Κάθε στιγμή πεθαίνει και κάθε στιγμή γεννιέται ξανά. Είναι σαν την αναπνοή: εισπνέεις, εκπνέεις΄ εισπνέεις και πάλι και εκπνέεις. Δεν την αποθησαυρίζεις μέσα σου.

Αν αποθησαυρίζεις την αναπνοή, θα πεθάνεις, γιατί θα γίνει μπαγιάτικη, θα γίνει νεκρή. Θα χάσει όλη της τη ζωτικότητα, την ποιότητα της ζωής. Το ίδιο ισχύει με την αγάπη΄ αναπνέει, ανανεώνεται κάθε μια στιγμή. Όποτε λοιπόν βρίσκεται κανείς κολλημένος στην αγάπη και παύει να αναπνέει, η ζωή χάνει κάθε νόημα. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει στους ανθρώπους: ο νους είναι τόσο κυρίαρχος που επιδρά ακόμη και πάνω στην καρδιά και κάνει κτητική ακόμη και την καρδιά! Η καρδιά δεν ξέρει από κτητικότιτα, αλλά ο νους τη μολύνει, τη δηλητηριάζει.

Να θυμάσαι λοιπόν: να είσαι ερωτευμένος με την ύπαρξη!

Και να είναι η αγάπη σαν την αναπνοή. Να εισπνέεις, να εκπνέεις, αλλά ας έρχεται μέσα η αγάπη, ας βγαίνει έξω η αγάπη. Σιγά-σιγά, με κάθε μια αναπνοή πρέπει να δημιουργήσεις εκείνη τη μαγεία της αγάπης. Κάνε το να είναι ο διαλογισμός σου: όταν εκπνέεις, νιώθε ότι αδειάζεις την αγάπη σου μέσα στην ύπαρξη΄ όταν εισπνέεις, η ύπαρξη αδειάζει μέσα σου την αγάπη της. Και σύντομα θα δεις ότι αλλάζει η ποιότητα της αναπνοής σου, αρχίζει τότε να γίνεται κάτι τελείως διαφορετικό από εκείνο που γνώριζες πριν. Γι΄αυτό ακριβώς και στην Ινδία την ονομάζουμε πράνα, ζωή, όχι απλώς αναπνοή, δεν πρόκειται απλώς για οξυγόνο. Υπάρχει εκεί κάτι άλλο, υπάρχει η ίδια η ζωή.

Osho, The Open Door, Ομιλία #13
(Αυτή η σειρά δεν είναι πια διαθέσιμη κατόπιν προτροπής του ΄Οσσο)